علم فیزیولوژی نشان داده است که با افزایش سطح فعالیت فیزیکی میزان نیاز به کربوهیدرات پروتیئن وچربی نیز بالاتر می رود. اما ایا ماجرا درمورد ریزمغذی ها هم بدینگونه است؟ به عبارت دیگر ایا در چنین شرایطی جهت حفظ عملکرد مناسب و بازتوانی موثر نیاز به ویتامین ها و مواد معدنی نیز افزایش می یابد؟

پاسخ مثبت است؛ هر چند نه به اندازه افزایش در میزان بارگیری درشت مغذی ها! در واقع ریزمغذی هایی چون ویتامین های گروه ب ویتامین ث منیزیوم و روی نقش مهمی در تامین انرژی، ساخت گلبول های قرمز، سلامت استخوانی ـ عضلانی و سیستم ایمنی) که همگی در عملکرد جسمانی موثر هستند) دارند.

در مورد منیزیوم به طور خاص برخی مطالعات نشان داده اند که ممکن است بتواند در عملکرد ورزشی موثر باشد. باید دانست کمبود منیزیوم بسیار شایع است تقریبا دریافت این ریزمغذی در 75% آمریکایی ها ناکافی است. این کمبود در رابطه با ورزشکاران شایان توجه است؛ زیرا سطح بالای تمرینات و رقابت ها موجب افزایش اتلاف منیزیوم می گردد. یکی از بارزترین عواقب کمبود این ریزمغذی در یک ورزشکار آسیب عضلانی خواهد بود

نقش حیاتی منیزیوم در عملکرد ورزشی در مطالعات متعددی بررسی شده است: در روند تولید انرژی دخیل بوده و در عملکرد عضلات (انقباض و استراحت (موثر است. به علاوه مطالعات متعدد دیگری نشان داده اند که کمبود منیزیوم گاها منجر به اختلال در عملکرد عصبی ـ عضلانی می شود که می تواند بیان کننده نقش منیزیوم در کرامپ عضلانی باشد. هرچند اثر مثبت منیزیوم مکمل در درمان کرامپ دوره بارداری مشاهده شده این نتیجه در جمعیت های دیگر دیده نشده است که البته نمی تواند تاثیر کمبود منیزیوم  در بروز کرامپ عضلانی ناشی ازفعالیت ورزشی را رد نماید.

این ماده معدنی را می توان ازطریق مواد غذایی مانند آجیل ها ، دانه های خوراکی،  میوه ها، سبزیجات وغلات کامل به دست اورد.

 سهمیه روزانه توصیه شده  (RDA)  منیزیوم در مردان ۴۲۰ – ۴۰۰ میلی گرم و در بانوان ۳۲۰ – ۳۱۰ میلی گرم است

علیرغم نقش مفید منیزیوم در تامین انرژی دریافت میزان مکفی از این ماده به دفعات و در جوامع مختلف مورد غفلت واقع می شود. نیاز به منیزیوم در شرایط افزایش متابولیسم بالاتر می رود؛ بنابراین جهت بهبود عملکرد ورزشی در افراد با فعالیت فیزیکی بالا توصیه می شود میزان دریافتی منیزیوم نیز افزایش یابد (در مقایسه با همگروهی های غیرفعال خود. در ورزشکارانی که تمرینات قدرتی انجام می دهند کمبود منیزیوم منجر به متابولیسم نامناسب و کاهش قدرت تحمل ایشان خواهد شد در حالی که نشان داده شده است در ورزش های هوازی دریافت میزان بالاتر منیزیوم با کاهش نیاز به اکسیژن و شاخص های قلبی – ریوی بهتری همراه است.

با این حال همچنان مطالعات دقیق تر با تمرکز بیشتر بر ورزشکاران مورد نیاز است تا صحت کامل این نتایج تثبیت گردد.