بهار، فصل تسبیح آفرینش است و قنوت درختان به تمنای آسمان؛ و نوروز، پیام‌آور مهر و محبت و شعری است که پایان رؤیاهای ناتمام را تفسیر می‌کند. سال نو می‌شود، زمین نفسی دوباره می‌کشد، برگ‌ها به رنگ در می‌آیند و گل‌ها لبخند می‌زند. پرنده‌های خسته بر می‌گردند و در این رویش سبز دوباره، من، تو، ما، هرکدام کجا ایستاده‌ایم؟ سهم ما چیست؟ نقش ما چیست؟ پیوند ما در دوباره شدن با کیست؟ زمین سلامت می‌کند و ابرها درودتان... سال نو مبارک.