با افزایش فعالیت ورزشی آسیبهای چشم نیز رو به افزایش می باشد.اماحدود90٪ آسیبهای چشم قابل پیشگیری می باشند.
30٪ از آسیبهای چشم در کودکان کمتر از 16سال مربوط به ورزش هستند .ورزشهای مرتبط : بسکتبال-ورزشهای آبی –بیس بال –ورزشهای راکتی ودر افراد 6-15سال،بسکتبال شایعترین علت آسیب چشمی می باشد.
طبقه بندی ورزشها و خطر آسیب چشم:
1-ورزشهای کم خطر : به معنای عدم استفاده از توپ-چوب –راکت و بدون برخورد بدنی
شامل: دوومیدانی-شنا-ژیمناستیک-دوچرخه سواری
2-ورزشهای پرخطر: شامل : ورزشهایی که از توپ-چوب –راکت یا برخورد بدنی استفاده میشود.
(بیسبال-هاکی-بسکتبال-ورزشهای راکتی –گلف)
3- ورزشهای بسیار پرخطر
شامل:بوکس-رزمی که استفاده از محافظ چشم معمول نیست.
معاینه چشم و گرفتن شرح حال بخش مهم معاینه قبل از شرکت در فعالیت ورزش می باشد.
سابقه جراحی-رتینوپاتی-آسیب شبکیه- اختلال نزدیک بینی
شایع ترین مکانیسم های آسیب چشمی:
1-ترومای غیرنافذ(شایعترین)2- ترومای نافذ-3-آسیب تابشی
آسیبهای غیرنافذ
شامل:شکستگی حدقه چشم-کوفتگی حدقه و پلک-آسیب عنبیه-پارگی کره چشم-التهاب تروماتیک عنبیه-خونریزی شبکیه-ویتره-کوروئیدیا مشیمیه
آسیبهای نافذ نسبتا" ناشایع هستند :شکستگی عینک-انگشت بازیکن که می تواند از یک خراشیدگی خفیف تا پارگی جدی متغیر باشد.
تمامی آسیبهای چشمی نیازمند معاینه کامل و شرح حال کافی می باشد.
علائم و نشانه های مستلزم ارجاع فوری
- کاهش ناگهانی دید یا فقدان آن
- از دست رفتن میدان دید
- درد در هنگام حرکت چشم
- فتوفوبی
- دوبینی
- پروپتوز چشم
- احساس درخشش یا اجسام معلق نوری(Light Flashes or Floaters)
- مردمک با شکل نامنظم
- احساس جسم خارجی/جسم خارجی فرورفته
- چشم سرخ و ملتهب
- هایفما(خون در اتاق قدامی)
- هاله اطراف نور(ادم قرنیه)
- پارگی حاشیه پلک یا نزدیک کانتوس داخلی
- خونریزی تحت ملتحمه
- شکستگی لنز تماسی یا عینکهای خرد شده
- شک به سوراخ شدگی کره چشمورزشهای بوکس-کشتی –هنرهای رزمی در ورزشکاران تک چشم ممنوع است و در ورزشهای توپی بایستی از لنزهای پلی کربنات استفاده نمایند.
دکترحسین جمالیزاده-هیأت پزشکی ورزشی استان کرمان