چرا ورزش برای بیماران مبتلابه پارکینسون خوب است
بنیاد پارکینسون می‌گوید شواهد فزاینده‌ای از مزایای کوتاه‌مدت و بلندمدت ورزش برای افراد مبتلابه پارکینسون وجود دارد.
یک مطالعه که توسط همان سازمان شناخته‌شده به‌عنوان نتایج پارکینسون انجام‌شده است، دریافت که افراد مبتلابه پارکینسون که در هفته حداقل ۲.۵ ساعت ورزش انجام می‌دهند، کاهش آهسته‌تری در بی‌تحرکی و کیفیت زندگی خود نسبت به دیگران تجربه می‌کنند.
یکی از مزایای اصلی ورزش برای افراد مبتلابه پارکینسون، مدیریت علائم است. این امر شامل بهبود:
- پیاده‌روی
- تعادل
- لرزش
- انعطاف‌پذیری
- قدرت چنگ زدن
- هماهنگی حرکتی
- ساختار بدن
- سفتی، سختی
تأثیر ورزش بر مغز
ورزش نه‌تنها به جنبه‌های جسمی بیماران مبتلابه پارکینسون کمک می‌کند، بلکه ازنظر روانی نیز کمک‌کننده است. نشان داده‌شده است که ورزش به کاهش علائم خستگی، خلق‌وخو، مشکلات خواب و سلامت روانی کمک می‌کند.
دوپامین یک انتقال‌دهنده عصبی است که مرکز پاداش و لذت مغز و همچنین تنظیم حرکت و پاسخ‌های عاطفی را کنترل می‌کند. در بیماران مبتلابه پارکینسون کمبود دوپامین وجود دارد. درحالی‌که نشان داده است که ورزش مقدار دوپامین در مغز را افزایش می‌دهد.
انواع ورزش
اشکال مختلف تمرین مهم است، زیرا ممکن است به‌طور مؤثر در به چالش کشیدن علائم بیماری پارکینسون کمک کند. تمریناتی که فرد مبتلابه بیماری پارکینسون باید انجام دهد بستگی به چگونگی محدود کردن علائم آن‌ها است. در تمام موارد، ورزش باید در سه حوزه تمرکز داشته باشد:
- انعطاف‌پذیری و کششی
- ایروبیک تمرینات هوازی
- تمرینات مقاومتی
انواع مختلفی از ورزش وجود دارد که شامل هر سه این عامل می‌شود. این ورزش‌ها عبارت‌اند از:
- تایچی
-یوگا
-دوچرخه‌سواری
- دویدن
-پیلاتس
-ایروبیک
نوعی ورزش شناخته‌شده به‌عنوان "تمرین تصادفی" نشان داده‌شده است که به نفع افراد مبتلابه بیماری پارکینسون است. این‌یک تمرین هوازی است که فرد را به تغییر سرعت، فعالیت یا جهت‌گیری به چالش می‌کشد.
همچنین برای افرادی که بیماری پارکینسون دارند و فعالیت‌های مختلفی دارند ضروری است. این به این دلیل است که افراد دارای شرایط ممکن است در تغییر فعالیت و انجام دو فعالیت در یک‌زمان مشکل داشته باشند. درنتیجه، تمرین و تغییرات تصادفی در به چالش کشیدن این علائم کمک می‌کند.
مواردی که باید در نظر داشت:
هیچ برنامه تمرینی خاصی وجود ندارد که فرد دارای بیماری پارکینسون باید انجام دهد. بهترین تمرینات آن‌هایی هستند که علائم فردی را بهبود بخشند.
افرادی که علائم خفیف دارند باید در فعالیت‌های شدید شرکت کنند. افراد مبتلابه علائم متوسط باید روی تمریناتی که این علائم را هدف قرار می‌دهند تمرکز کنند. افراد مبتلابه علائم پیچیده‌تر باید تمرکز خود را روی استفاده از تمرین‌ها برای کمک به آن‌ها در انجام فعالیت‌های روزمره که مشکل‌ساز هستند، تمرکز کنند.
شایان‌ذکر است که دوچرخه‌سواری، به‌ویژه نیاز به زمان تعادل و واکنش دارد. این دو ویژگی هر دو با بیماری پارکینسون اختلال دارند. درنتیجه استفاده از یک دوچرخه سنتی می‌تواند یک خطر امنیتی باشد. جایگزین‌ها شامل سه‌چرخه و دوچرخه ثابت هست.
دانشگاه کالیفرنیا همچنین می‌گوید که تمرینات با وزنه بهترین انتخاب برای افراد مبتلابه بیماری پارکینسون نمی‌باشد، گرچه تمرینات تقویت‌کننده ارزش بالایی دارند.
تمریناتی تقویتی که جایگزین تمرین با وزنه می‌شوند شامل موارد زیر است:
- فشار دادن و به بالا بردن انگشتان پا
- اسکات اصلاح‌شده
- بارها بلند شدن و نشستن روی صندلی
- استفاده از وزن در مچ پا در خانه و زمان راه رفتن
- فشار دادن دیوار
شنا یک تمرین خوب برای هماهنگی است، اما تعادل لازم را به همراه ندارد. به‌این‌ترتیب، ممکن است بهترین تمرین برای افراد مبتلابه بیماری پارکینسون نباشد.
زمان ایده آل برای یک بیمار مبتلابه پارکینسون که فعالیت دارد، زمانی است که تحرک آن‌ها بهترین باشد که معمولاً حدود یک ساعت پس از مصرف داروهایشان است. بااین‌وجود، این می‌تواند متفاوت باشد، بنابراین هر فرد باید زمانی که تحرک خود را به بهترین شکل ممکن انجام دهد، کار کند.
*راهنمایی‌های ورزشی برای یک بیمار مبتلا به پارکینسون
/مراقبت و ایمن بودن
قبل از اینکه فرد مبتلابه پارکینسون، یک برنامه ورزشی جدید را آغاز کند، آن‌ها باید با متخصص مغز و اعصاب، پزشک و فیزیوتراپیست خود صحبت کنند.
/از یک گام شمار استفاده کنید
آگاهی از تعداد گام‌ها در یک روز می‌تواند به افزایش گام برداری در روزهای بعد کمک کند.
/ثبات و پایداری
بهترین راه برای افرادی که مبتلابه پارکینسون هستند، این است که به‌طور صحیح فعالیت ورزشی را انجام دهند. افراد مبتلابه پارکینسون که در برنامه‌های ورزشی برای ۶ ماه یا بیشتر بوده‌اند، در مقایسه باکسانی که برنامه‌های کوتاه‌تر را انجام می‌دهند، تأثیرات قابل‌توجهی را داشته‌اند.
/شدت بیشتر، سود بیشتر
افراد مبتلابه پارکینسون باید تا آنجا که ممکن است تمرین کنند. مقدار آن‌ها ممکن است بسته به علائم آن‌ها متفاوت باشد، اما قاعده کلی این است که هرچه شخص بیشتر عمل کند، بیشتر به نفع آن‌ها خواهد بود.
/ادغام و تنوع
افراد مبتلابه پارکینسون می‌توانند با تغییرات جزئی به ورزش خود اضافه کنند، مانند:
- راه رفتن به‌جای رانندگی هر زمان که ممکن است
- بالا رفتن از پله‌ها به‌جای گرفتن آسانسور
- اجتناب از دوره‌های طولانی غیرفعال بودن
همچنین، تمرینات مختلف و جایی که آن‌ها، به‌عنوان‌مثال، در محیط داخلی و یا در فضای باز، نه‌تنها به نشانه‌های پارکینسون کمک می‌کنند بلکه باعث کاهش خستگی و افزایش انگیزه می‌شوند.
/آرام شدن
اجازه دادن به سرد کردن مناسب به‌آرامی ضربان قلب را کاهش می‌دهد و عضلات را از سفت شدن متوقف می‌کند. گرم کردن مناسب برای این نیز حیاتی است.
/لذت بردن
لذت بردن از ورزش، انجام دادن آن را آسان‌تر می‌کند. فعالیت‌های گروهی، ازجمله کلاس‌های ورزش، اغلب برای این کار مفید است.
/مراجعه به فیزیوتراپ
هنگامی‌که کسی برای اولین باریک بیمار مبتلابه پارکینسون تشخیص داده می‌شود، باید ملاقات با یک فیزیوتراپ داشته باشد تا یک برنامه تمرینی مناسب برای آن‌ها طراحی کند.
همه افراد مبتلابه پارکینسون باید در برنامه‌ای مناسب برای نیازهای فردی خود شرکت کنند. دیدن یک فیزیوتراپ به آن‌ها کمک خواهد کرد که از خطرات اجتناب کنند.
همان‌طور که بیماری پیشرفت می‌کند، فرد باید با متخصص فیزیوتراپیست ملاقات کند تا حداکثر بهره را از برنامه تمرین خود با تغییر آن در هر زمان لازم کسب کند.
دکترمحمدمهرتاش-هیأت پزشکی ورزشی استان کرمان
ارسال نظر