-درد خفیف ولی دائمی درمچ پا که پس از فعالیت بسیار محسوس تر است و بخش های انتهایی درشت نی و نازک نی و کل استخوان های مچ پا دیده می شود.

-پیشروی درد در طولانی مدت می باشد، بطوری که فرد تاریخ دقیق ابتلا به آن را نمی تواند مشخص کند.

-درد در مراحل اول پایدار نیست ولی رفته رفته مزمن و دائمی می شود.

-درد به هنگان بیدار شدن از خواب

-اگر برنامه توانبخشی پس از آسیب های اولیه به خوبی اجرا شود به هیچ وجه فرد دچار این ضایعه نخواهد شد.

*علائم و نشانه ها:

-درد در سمت خارج مچ پا که گاهی می تواند آنقدر شدید باشد که سبب اختلال در راه رفتن یا پرداختن به ورزش گردد.

-در برخی موارد درد می تواند پایدار و ماهیتی گنگ داشته باشد.

-راه رفتن مشکل در زمین ناهموار یا در شرایطی که روی پنجه ایستاده ایم.

-احساس ناپایداری در مچ پا

-سفتی مچ

*تشخیص:

-شرح حال برنامه توانبخشی

-سوابق آسیب های مچ پا

-فرد زمان دقیق شروع درد را می داند؟

-تست اعصاب مچ پا و میزان حساسیت اعصاب آن ناحیه

- اگر درد بدون سابقه آسیب باشد، جهت تشخیص علت از ام آر آی استفاده می شود.

*قسمت های درگیر

-انتهای درشت نی و نازک نی

-اکثراستخوان های پا

-اعصاب ناحیه مچ پا

-بافت های اطراف مچ

-به ندرت عضلات اطراف مچ

*علل

-بهبود ناقص پیچ خوردگی مچ پا

-کشیدگی یا قطع اعصاب ناحیه مفصل

-آرتروز استخوان های مچ پا

-ایجاد بافت جوشگاهی(اسکار) بدنبال کشیدگی مچ پا و پیچ خوردگی قبلی مچ(بافت جوشگاهی سبب اعمال فشار روی رباط ها و ایجاد درد مزمن می شود.)

*توصیه هایی برای پیشگیری از آسیب مچ پا

-گرم کردن قبل از شروع فعالیت

-تمرینات تقویتی اختصاصی مچ پا

-تمرینات انعطاف پذیری اختصاصی مچ پا

-تمرینات مربوط به حس عمقی مچ پا

-تمرینات ثبات تنه

-تمرینات عملکرد عصبی عضلانی اندام تحتانی

-درصورت آسیب، رعایت درمان و توانبخشی در آسیب های قبلی توسط متخصص پزشکی ورزشی

-تغذیه صحیح

گردآورنده: دکترمهدی عرفانی- هیأت پزشکی ورزشی استان کرمان