نکته جالب این است که ناهنجاری هایی که باعث بروز مقاومت به انسولین می شوند، با کاهش وزن، رژیم غذایی و فعالیت بدنی قابل بازگشت هستند. از این رو تغییرات شیوه زندگی با تمرکز بر کاهش وزن و افزایش فعالیت بدنی از راهکارهای اصلی پیشگیری از بروز دیابت در افرادی است که تست تحمل گلوکز مختل دارند. هر چند که تا کنون تمرینات منظم ورزشی در کنترل مطلوب گلوکز خون بیماران دیابتی نوع 1 موثر نشان داده نشده اند، ولی می توانند به عنوان یک درمان فرعی ایمن و اثربخش در این افراد استفاده شوند.

شرکت منظم در تمرینات ورزشی، صرفه نظر از تاثیر بر کنترل گلوکز خون، اثرات سودمند بسیاری، از جمله بهبود وضعیت قلبی عروقی، متابولیک و سلامت روانی برای بیمار مبتلا به دیابت به همراه خواهد داشت. ورزش در پیشگیری اولیه و ثانویه بیماریهای قلبی عروقی و پیشگیری از عوارض خاص بیماری دیابت کمک کننده است

دیابت نوع 1 بیشتر در بین سنین 57-15 سال آغاز می شود. یعنی در دورانی که فرد نیاز به فعالیت دارد. منع کردن کودک یا نوجوان بیمار از شرکت در بازی و ورزش به همراه همسالان خود، از ترس ایجاد حملات افت قند خون، ممکن است در سلامت روانی و رشد اجتماعی او تاثیر منفی داشته باشد و نیز او را از کسب سایر منافع فعالیت بدنی محروم سازد.

از طرف دیگر هرچه می گذرد، نقش فعالیت بدنی به عنوان یک ابزار درمانی، در کنترل دیابت نوع 2 و پیشگیری از بروز آن در افراد در معرض خطر، آشکارتر می شود. اما مانند هر درمان دیگر، اثرات آن باید به طور کامل شناخته شود. این بدان معناست که تیم درمان کننده بیماران دیابتی باید بدانند که چگونه فواید و خطرات ورزش را دربیمار موردنظر ارزیابی کنند و ارجح آن است که در کنار این تیم درمانی که شامل خود بیمار، پزشک، پرستار، متخصص تغذیه و روانشناس است، یک فرد آگاه به علم تمرین و فیزیولوژی ورزشی یا متخصص پزشکی ورزشی حضور داشته باشد.

دکتر احمد باقری مقدم/ هیات پزشکی ورزشی استان اصفهان